Η κατάρρευση του πολιτισμού που είχε η Ευρώπη τα τελευταία έτη είναι οφθαλμοφανής πλέον αν και χρόνια τώρα την σημείωναν οι ευαίσθητοι δέκτες της πραγματικότητας, οι καλλιτέχνες δηλαδή, αλλά κανείς δεν τους πρόσεχε!
Ο κοινωνιολόγος Νorbert Elias, με αφορμή την δίκη του Αιχμαν στην Ιερουσαλήμ, το 1962, κατηγορούμενου για την γενοκτονία των Εβραίων από τους ναζιστές, αναφέρει το αντιφατικό, σχιζοφρενικό γεγονός της κατάρρευσης του ευρωπαϊκού πολιτισμού το 1940, ενός πολιτισμού που εφήρμοζε τον ανθρωπισμό και τους λόγους που έγινε αυτό.
Σήμερα, δυστυχώς, βιώνουμε μια νέα κατάρρευση με παρόμοια αποτελέσματα. Μόνο που τότε η ίδια η Ευρώπη ανορθώθηκε και διόρθωσε την αμνησία και τα λάθη που την είχαν αλλοιώσει, ενώ σήμερα η όποια διόρθωση θα είναι πολύ δυσκολότερη διότι νέοι οικονομικοί παίκτες υπάρχουν στην Αγορά, οικονομικοί εταίροι, όπως η Κίνα που διακατέχονται από διαφορετικούς πολιτισμούς και αξίες .
Όμως οι βασικοί κανόνες για να αποφεύγουμε τις δραματικές αλλαγές και να ασχολούμαστε μόνο με την προσαρμογή στα νέα τεχνολογικά δεδομένα εξακολουθούν να είναι ίδιοι.
Γι’ αυτό η μελέτη του δοκιμίου του Νorbert Elias Παν/κές Εκδόσεις Κρήτης είναι απαραίτητη.
Κανόνας 1:
Να διαβάζουμε, να ενημερωνόμαστε, να πληροφορούμεθα, για να περιορίσουμε την φυσική αδυναμία του ανθρώπινου όντος, να μην θυμάται.
Κανόνας 2:
Να συνδυάζουμε τις αποκτώμενες πληροφορίες, για την παραγωγή νέων γνώσεων και παρατηρήσεων, για να μην είμαστε απλοί, αμέτοχοι, ποδηγετούμενοι καταναλωτές.
Κανόνας 3:
Να μην είμαστε βιαστικοί στις επιλογές μας, κρατώντας από το παρελθόν ό,τι αποδείχθηκε κλασσικό και διαρκές στο χρόνο. Οι φυσικές ιδιότητες του Πλανήτη και των ειδών που υπάρχουν πάνω σε αυτόν, όπως ο άνθρωπος αλλάζουν τόσο αργά, ώστε να φαίνεται ότι δεν αλλάζουν. Η χρήση της ταχύτητας δεν πρέπει να αναιρεί την ικανότητα μας να παρατηρούμε, να επεμβαίνουμε, όταν εμείς θέλουμε και όχι επειδή υποχρεούμεθα από την ταχύτητα, δηλ. τα έργα μας .
Κανόνας 4:
Πριν αλλάξουμε το προηγούμενο, να τεκμηριώνουμε από όλες τις απόψεις την αναγκαιότητα της αλλαγής και τι καινούργιο θα αντικαταστήσει το παλαιό, για να περιορίσουμε την φυσική τάση των ανθρώπων να “ζούν επικινδύνως” (vivere pericolosamente).
Mε άλλα λόγια ας χρησιμοποιήσουμε την κλασική οικονομική ανάλυση SWOT και τότε οι καταρρεύσεις θα είναι προβλέψιμες και αντιμετωπίσιμες, χωρίς να βλέπουμε να σκαλίζουν του κάδους απορριμμάτων συνάνθρωποί μας, να εισέρχονται χωρίς τελειωμό από τα σύνορα μετανάστες, να αναιρείται ο ανθρωπισμός, να κλείνουν επιχειρήσεις, να λαμβάνονται υφεσιακά μέτρα χωρίς ανάλογα ανάπτυξης, που με λογική βεβαιότητα θα οδηγήσουν στην εξαθλίωση των υφισταμένων τα μέτρα και στην εγκαθίδρυση ενός νέου συστήματος διακυβέρνησης, λήψης αποφάσεων, αξιών, πολιτισμού.
Μήπως αυτό επιδιώκεται;
Ας αντιδράσουμε επιτέλους.!
