Η νέα Κυβέρνηση είναι γεγονός. Όπως επίσης είναι αληθές, ότι επί 4 δεκαετίες προσπαθήσαμε σταδιακά να μην έχουμε πρωτογενή παραγωγή και να εισάγουμε εν τέλει λεμόνια από την Αργεντινή, στο ψυγείο 10 ημέρες, ενώ σαπίζουν τα δικά μας στο έδαφος, γιατί δεν συμφέρει !!! να τα συλλέξουμε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δανειζόμαστε συνεχώς και σήμερα να διαμαρτυρόμαστε, ότι κανένα από τα ληφθέντα μέτρα επί 5 χρόνια δεν μπορεί να εξοφλήσει τους δανειστές και πρέπει να κουβεντιάσουμε για να βρεθεί λύση!!!!
Όποιος ακούσει τα ανωτέρω θα αρχίσει να καγχάζει. Η συμπεριφορά μας θυμίζει την κόρη μου που έλεγε, ότι αν χρειαζόμαστε λεφτά θα τα πάρουμε από το ΑΤΜ!!!! ανεξαρτήτως αν το τροφοδοτούμε. Με αυτή την απλοϊκή άποψη, όχι μόνο σταμάτησε η περαιτέρω εκβιομηχάνιση της Χώρας, αλλά κινδυνεύουν να κλείσουν και όσες βιομηχανίες έχουν απομείνει και δεν έχουν εξαγωγικό χαρακτήρα. Περιμένει να ακούσει κανείς μια παραγωγική πρόταση και όχι μόνο πως θα «κουρευτεί» το συνεχώς αυξανόμενο χρέος και είναι βέβαιο, ότι έτσι θα πράξει και η σημερινή Διοίκηση.
Το ΔΣ πιστεύει, ότι η σταθεροποίηση προηγείται της ανάκαμψης και αυτό σήμερα μπορεί να γίνει με την επιστράτευση κάθε είδους υφιστάμενης δύναμης. Η εξειδικευμένη γνώση, η φαντασία, το ποιοτικό προϊόν, η συνεχής εργασία, σκέψη, προσπάθεια. Οι λίγες επιχειρήσεις που επιβιώνουν της οικονομικής κρίσης πρέπει να στηριχτούν με κάθε τρόπο για να αυξήσουν την παραγωγή τους και την διείσδυση στις ξένες αγορές. Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και της πληροφόρησης επιτρέπει στον καθένα να έχει γρήγορη και αξιόπιστη πρόσβαση στην πληροφορία για το τι πωλείται, πού, πόσο κάνει και πως παράγεται, πως μεταφέρεται κλπ.
Χρειάζεται συνδυασμός πολλών παραμέτρων. Ο σύγχρονος κόσμος είναι πολύπλοκος και γι’ αυτό μια επιχείρηση και κατ’ επέκταση το Κράτος δεν μπορεί να αρκείται στα δανεικά, αναμένοντας να είναι αγύριστα, δεν μπορεί να ενεργεί απλοϊκά. Δεν είναι πρώτη φορά που ανασκουμπωνόμαστε. Το 1950, το 1960, έως το 1990 προσπαθήσαμε και τα καταφέραμε. Ασφαλώς ήσαν διαφορετικές εποχές από σήμερα, αλλά η ανάγκη να καταβάλλουμε προσπάθεια παραμένει ίδια. Τα παγκόσμια δεδομένα θα υπαγορεύσουν τις επιβαλλόμενες λύσεις. Το αλβανικό μοντέλο της περιθωριοποίησης δεν υπάρχει πια. Εδώ και η Κούβα αναγκάστηκε να επιστρέψει στο μοντέλο των αγορών. Δυστυχώς, απαγορεύεται η διαφορετικότητα. Δεν αντιλαμβάνονται οι κρατούντες τα ηνία του Πλανήτη, ότι η ποικιλία φέρνει πλούτο στον πολιτισμό και στην οικονομία. Το να τρώμε, πίνουμε, ζούμε όλοι το ίδιο μπορεί να εξυπηρετεί το Χρηματιστήριο, αλλά όχι τον Πολιτισμό τους ίδιους τους ανθρώπους .
Αποτελεί πρόκληση για την ελληνική επιχειρηματικότητα, να συνδυάσει τις ιδιαιτερότητες της φυλής, με όσα επιθυμούν οι αγορές, όχι μόνο στον τουρισμό. Η ελληνική ευφάνταστη συμπεριφορά μπορεί και θα δώσει πάλι το παράδειγμα, τόσο στην παραγωγικότητα, όσο και στον τρόπο ζωής, για τον οποίο όλοι έρχονται το καλοκαίρι και ονειρεύονται να ζήσουν.
Έτσι μόνο θα αποστομωθούν οι δανειστές.
